واقعاً چقدر دین داریم؟؟؟؟؟
امام حسین علیه‌السلام این خطبه کوتاه را در مسیر کربلا ایراد فرمود:
«این دنیا دگرگون و ناآشنا شده، نکوئی‌هایش پشت کرده، و جز مقدار ناچیزى، همانند تهمانده ظرف، و زندگى پستى چون چراگاهى، از آن باقى نمانده. مگر نمىبینید کسى به حق رفتار نمىکند و از باطل دست نمىکشد. تا مؤمن، به حق، مشتاق لقاى خدا شود؟ من مرگ را جز سعادت نمىبینم و زندگى با ستمکاران را جز محنت نمىدانم. مردم بندگان دنیا هستند، دین لعابى است که تا زندگى روبه راه است، به دور زبان مىگردانند و چون دوران آزمایش رسد دینداران کمیاب شوند».[1]
خود را محک بزنیم:
امام باقر علیه‌السلام فرمود:
«هر دو مؤمن که از یکدیگر بیش از سه روز قهر کنند من از آن دو به روز سوم بیزارم.
عرض شد: «یا ابن رسول‌اللَّه این سزاى ستمکار است گناه مظلوم چیست که از او بیزار شوى؟»
فرمود: «چرا مظلوم به نزد ظالم نمی‌رود تا او را گوید: تقصیر با من بود و با هم آشتى کنند».[2]
بارها و بارها مؤمنینی را دیدم که از هم کدورت داشتند و این روایت را برای ایشان خواندم، متاسفانه برخی از این عزیزان به دلیل عصبانیت و حق به جانب دانستن خود، حاضر به قبول این روایت و عمل به آن نشدند. برخی در صدد توجیه برآمده و به‌عنوان مثال می‌گفتند:
من قهر نکردم او قهر کرده
ما قهر نیستیم و برایش دعا می‌کنم ولی جوابش را نمی‌دهم
قهر نیستم و اگر به سراغم بیاید به گرمی از او استقبال می‌کنم
وقتی توضیح داده و تشریح می‌نمودم که این‌ها بهانه است فرمایش امام روشن است و شما باید به سراغ او بروید؛ برخی در صدد مخدوش نمودن حدیث بر می‌آمدند و می‌گفتند:
این حدیث باید در زمان و مکان خودش بررسی شود
سند این حدیث ضعیف است
این حدیث با عقل جور در نمی‌آید
وقتی توضیح می‌دادم سندش محکم است، و شبیه به این و مؤید آن در روایات بسیار است،
مانند این روایت که:
مردى به پیامبر خدا صلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم عرض کرد: «مرا نصیحت کن!»
فرمود: «هر جا هستى از خدا بترس!»
عرض کرد: «بیشتر بفرمایید!»
فرمود: «به دنبال بدى، نیکى کن تا آن بدى را محو کند!».[3]
و از طرفی ما نباید و با عقل ناقص و هوی‌پرست خودمان روایات را مورد بررسی قرار دهیم، برخی پا را فراتر گذاشته و می‌گفتند:
من به این یک حدیث عمل نمی‌کنم بگذار امام از من بیزار باشد
شما با این مطلب من را از اسلام زده می‌کنید
من اصلاً مسلمان نیستم
در این‌جا بود که تا حدّی حدیث امام حسین علیه‌السلام را درک می‌کردم که مردم دین را تا جایی می‌خواهند که با هواهای نفسانی آنان در تضاد نباشد و زمان امتحان شکست خورده‌ها زیادند.
[1]ـ إِنَّ هَذِهِ الدُّنْیَا قَدْ تَغَیَّرَتْ وَ تَنَکَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ کَصُبَابَةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِیسُ عَیْشٍ کَالْمَرْعَى الْوَبِیلِ أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا یُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا یُتَنَاهَى عَنْهُ لِیَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ لَا الْحَیَاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرَماً إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُون ـ تحف العقول النص ص 245
[2]ـ أَبِی جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع أَنَّهُ قَالَ مَا مِنْ مُؤْمِنَیْنِ اهْتَجَرَا فَوْقَ ثَلَاثٍ إِلَّا وَ بَرِئْتُ مِنْهُمَا فِی الثَّالِثَةِ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَذَا حَالُ الظَّالِمِ فَمَا بَالُ الْمَظْلُومِ فَقَالَ ع مَا بَالُ الْمَظْلُومِ لَا یَصِیرُ إِلَى الظَّالِمِ فَیَقُولُ أَنَا الظَّالِمُ حَتَّى یَصْطَلِحَا ـ الخصال ج1 ص183
[3]ـ وَ قَالَ رَجُلٌ لِرَسُولِ اللَّهِ ص أَوْصِنِی قَالَ اتَّقِ اللَّهَ حَیْثُ کُنْتَ قَالَ زِدْنِی قَالَ أَتْبِعِ السَّیِّئَةَ الْحَسَنَةَ تَمْحُهَا ـ مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام / ترجمه تنبیه الخواطر ص 171