دیوث
دَیُّوثٌ[1]
1) آرایش زن؛ دیوثی مرد
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود:
أَیُّمَا رَجُلٍ رَضِیَ بِتَزَیُّنِ امْرَأَتِهِ وَ تَخْرُجَ مِنْ بَابِ دَارِهَا فَهُوَ دَیُّوثٌ وَ لَا یَأْثَمُ مَنْ یُسَمِّیهِ دَیُّوثاً [2]
اگر مردی راضی شود به آرایش نمودن و خارج شدن زن از خانه، (دَیُّوث) بی‌غیرت است و کسی که این مرد را (دَیُّوث) بی‌غیرت بنامد گناهی نکرده است.
و در ادامه فرمود:
وَ الْمَرْأَةُ إِذَا خَرَجَتْ مِنْ بَابِ دَارِهَا مُتَزَیِّنَةً مُتَعَطِّرَةً وَ الزَّوْجُ بِذَاکَ رَاضٍ بُنِیَ لِزَوْجِهَا بِکُلِّ قَدَمٍ بَیْتٌ فِی النَّارِ
و اگر زنی آرایش کند و عطر بزند و از خانه بیرون رود و شوهرش به چنین وضعیتی برای همسرش راضی باشد، برای هر قدمی که زن بردارد، برای شوهرش خانهای در آتش ساخته می‌شود.
2) معنی دَیُّوث
از رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم پرسیدند دیوث کیست؛ فرمود:
الَّذِی تَزْنِی امْرَأَتُهُ وَ هُوَ یَعْلَمُ بِهَا[3]
مردی که همسرش با مردان دیگر زنا میکند و او میداند و اهمیّت نمىدهد.
و فرمود:
قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ ارْتِفَاعِ مَکَانِی لَا یَدْخُلُکِ... دَیُّوثٌ وَ هُوَ الَّذِی لَا یَغَارُ وَ یُجْتَمَعُ فِی بَیْتِهِ عَلَى الْفُجُورِ ... [4]
خداوند فرمود: به عزّت و جلال و مقام بلند خودم سوگند.. دیّوث داخل بهشت نخواهند شد و او کسى است که غیرت ندارد نسبت به اینکه در خانهاش برای فسق و فجور (با همسرش) جمع شوند.
3) چرا زنا کار است؟
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود:
أَیُّمَا امْرَأَةٍ اسْتَعْطَرَتْ ثُمَّ خَرَجَتْ فَمَرَّتْ على قوم لِیَجِدُوا رِیحُهَا فَهِیَ زَانِیَةٌ وَ کُلُّ عَیْنٍ زَانیة.[5]
هر زنى عطر بزند و بیرون رود و بر گروهى بگذرد که بوى او را دریابند زنا کار است، و هر چشمی او را ببیند زناکار است. (منظور دیدن عمدی و نگاه شهوت آمیز است)
ممکن است در ذهن خواننده این پرسش مطرح گردد که چگونه زنى به صرف استعمال عطر در برخورد با نامحرم، زناکار به شمار آید. ازاین رو به نظر مى رسد تعبیر زنا در این روایت، قدرى نیازمند توضیح است. زنا یک معناى اصطلاحى و مشهور دارد و آن نزدیکى زن و مرد به طور غیر قانونى و نامشروع است. روشن است که معناى یاد شده در روایت بالا مورد نظر نیست. افزون بر معناى اصطلاحى مشهور، براى زنا در فرهنگ اسلامى یک معناى گسترده ترى است که ریشه در معناى لغوى آن دارد. بر اساس این معناى گسترده، هر عمل انحرافى که باعث شود زندگى و حیات پاکیزه از مسیر صحیح خارج گشته و باعث آلودگى آن به گناه گردد، زناست.[6]
برای درک بهتر این حدیث، باید به روایت دیگری از پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآلهوسلم توجه کرد. آن حضرت فرموده‌اند:
لِکُلِّ عُضْوٍ مِنِ ابْنِ آدَمَ حَظٌّ مِنَ الزِّنَا ـ براى هر عضوى از اعضاء آدمى بهره‌اى از زناست:
فَالْعَیْنُ زِنَاهُ النَّظَرُ ـ زناى چشم‌ها نگریستن
وَ اللِّسَانُ زِنَاهُ الْکَلَامُ ـ و زناى زبان سخن گفتن
وَ الْأُذُنَانِ زِنَاهُمَا السَّمْعُ ـ و زناى گوش‌ها شنیدن
وَ الْیَدَانِ زِنَاهُمَا الْبَطْشُ ـ و زناى دست تعدى نمودن
وَ الرِّجْلَانِ زِنَاهُمَا الْمَشْیُ ـ و زناى پاها رفتن
وَ الْفَرْجُ یُصَدِّقُ ذَلِکَ وَ یُکَذِّبُهُ ـ و عورت ممکن است از آنها پیروی کند یا نکند.[7]
نکته اول: با کنار هم قرار دادن این دو روایت مشخص میگردد همانطور که نگاه شهوتانگیز به نامحرم زنا است، کسی که خود را در معرض نگاه قرار میدهد هم زناکار است، زیرا زنا دو طرفه است.
نکته دوم: اینکه باید توجه داشت که با نگاه کردن هم میتوان تا حدی لذت جنسی برد و البته این موضوع درباره مردان بیشتر صادق است. از این رو سفارش به حجاب شده تا مردان از غیر همسر حلال خود بهره نبرند و زنان نیز به غیر همسر حلال خود اجازه ندهند تا از آنان لذت جنسی ببرد.
خداوند در آیه 30 سوره نور خطاب بـه پیامـبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم میفرماید:
قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما یَصْنَعُونَ
«به مردان با ایمان بگو که چشمان خود را از آن‌چه دیدنش حرام است (مانند عورت دیگران و بدن زن اجنبى) فرو بندند، و عورت‌هاى خود را (از اینکه در معرض دید قرار گیرد، یا به گناه آلوده شود) حفظ کنند، این براى آنها پاکیزه‌تر است. همانا خداوند از آن‌چه انجام مى‌دهند آگاه است.»
و در آیه 31 سوره نور خطاب بـه پیامـبر اسلام صلیاللهعلیهوآلهوسلم مىفرماید:
وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلىَ جُیُوبِهِنَّ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ءَابَائهِنَّ أَوْ ءَابَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنىِ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنىِ أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُوْلىِ الْارْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُواْ عَلىَ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَ لَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ وَ تُوبُواْ إِلىَ اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکمُ تُفْلِحُونَ
«و به زنان با ایمان بگو چشمهاى خود را (از نگاه هوس‌آلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را ـ جز آن مقدار که نمایان است ـ آشکار ننمایند و (اطراف) روسرى‌هاى خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشکار نسازند مگر براى شوهران‌شان، یا پدرانشان، یا پدر شوهران‌شان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان همکیششان، یا بردگانشان [کنیزان‌شان]، یا افراد سفیه که تمایلى به زن ندارند، یا کودکانى که از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نیستند و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود (و صداى خلخال که برپا دارند به گوش رسد). و همگى بهسوى خدا بازگردید اى مؤمنان، تا رستگار شوید.»
تقسیم محبت زن به مرد؟ دریافت
رائفی پورـ تبرج دریافت
خیابان جنسی دریافت
4) بهشت بر دَیُّوث حرام است
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود:
إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ... بِعِزَّتِی وَ عَظَمَتِی وَ جَلَالِی وَ ارْتِفَاعِی لَا یَدْخُلُهَا (الْجَنَّةَ)... دَیُّوثٌ وَ هُوَ الْقَلْطَبَانُ... [8]
خداى عز و جل فرمود:... به عزت و بزرگى و شکوه و بلندى مقامم سوگند که (به بهشت) داخل نمیشود... بىغیرت در باره همسر...
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود:
إِنَّ الْجَنَّةَ لَتُوجَدُ رِیحُهَا مِنْ مَسِیرَةِ خَمْسِمِائَةِ عَامٍ وَ لَا یَجِدُهَا عَاقٌّ وَ لَا دَیُّوثٌ [9]
بوى بهشت از مسافت پانصد سال راه به مشام میرسد ولى عاقّ والدین و دیّوث آن را نیابد.
موسى بن جعفر علیه السّلام فرمود:
حُرِّمَتِ الْجَنَّةُ عَلَى النَّمَّامِ وَ مُدْمِنِ الْخَمْرِ وَ الدَّیُّوثِ وَ هُوَ الْفَاجِر[10]
بهشت حرام است بر سخن چین و شرابخوار و دیّوث که همان فاجر و بدکار است.
5) خدا با دیوث سخن نمیگوید
امام صادق علیه‌السلام فرمود:
ثَلَاثَةٌ لَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ- وَ لَا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ وَ لَا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ الشَّیْخُ الزَّانِی وَ الدَّیُّوثُ وَ الْمَرْأَةُ تُوطِئُ فِرَاشَ زَوْجِهَا. [11]
سه کس هستند که خداوند روز قیامت با آنان سخن نمیگوید و به آنها نظر (رحمت) نمیکند و آنها را پاک نمیگرداند و برای آنها عذاب دردناکی خواهد بود، پیرمرد زناکار، دیوث و زنی که در خانه همسرش زنا کند.
6) نماز دیوث مقبول نیست
امام باقر علیه‌السلام فرمود:
ثَلَاثَةٌ لَا یَقْبَلُ اللَّهُ مِنْهُمْ صَلَاةً مِنْهُمُ الدَّیُّوثُ الَّذِی یُفْجَرُ بِامْرَأَتِهِ. [12]
خداوند نماز سه نفر را نمىپذیرد؛ یکى از آنها دیّوث است که با زنش زنا مىشود.
7) دَیُّوثِ مسخ شده
از حضرت ابی الحسن علیه‌السلام درباره مسخ شدگان پرسیدند؛ فرمود:
... مُسِخَ الدُّبُّ لِأَنَّهُ کَانَ رَجُلًا دَیُّوثاً... [13]
...خرس در اصل مردى دیّوث بوده...
از پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآلهوسلم درباره مسخ شدگان پرسیدند؛ فرمود:
... الْجِرِّیُّ فَکَانَ دَیُّوثاً یَدْعُو الرِّجَالَ إِلَى أَهْلِه ... [14]
... سگ ماهى مردى دیّوث بود که مردان را به اهل خود دعوت مىکرد ...
8) مورد لعنِ پیامبر صلىاللهعلیهوآله
در کتاب فقه الرّضا علیه‌السلام آمده است:
و قد لعن النّبیّ صلىاللهعلیهوآله سبعة الواصل ... المتغافل عن زوجته و هو الدّیّوث. [15]
پیامبر اکرم صلىاللهعلیهوآله هفت گروه را لعنت کرد: ... کسى که خود را از همسرش به بىخبرى مىزند و او دیوث است.
9) او را بکشید
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود:
اقْتُلُوا الدَّیُّوث[16]
بکشید دیوث را
(باید توجه کرد این بکشید به معنای حکم قتل نیست، این میزان انزجار از عمل فرد را میرساند)
10) خداوند روح ایمانش را بر مىکَنَد
امام صادق علیه‌السلام فرمود:
إذا اغِیرَ الرجُلُ فی أهلِهِ أو بَعضِ مَناکِحِهِ مِن مَملوکِهِ فلم یَغَرْ ولم یُغَیِّرْ، بَعَثَ اللَّهُ إلَیهِ طائراً یقالُ لَهُ: القَفَندَرُ حتّى یَسقُطَ على عارِضَةِ بابِهِ، ثُمّ یُمهِلَهُ أربَعینَ یوماً ثُمّ یَهتِفَ بهِ: إنّ اللَّهَ غَیورٌ یُحِبُّ کُلَّ غَیورٍ ... ثُمّ یَطیرُ عَنهُ فَیَنزِعَ اللَّهُ بعدَ ذلکَ مِنهُ رُوحَ الإیمانِ، و تُسَمِّیَهُ المَلائکةُ:الدَّیُّوثَ.[17]
هرگاه با زنِ یک مرد یا یکى از کنیزان او عملى ننگآور صورت گیرد و او به غیرت نیاید و وضع را تغییر ندهد، خداوند پرندهاى به نام قَفَنْدَر به سوى آن مرد بفرستد که بر روى چارچوب در خانه او مىنشیند و آن گاه چهل روز مهلتش مىدهد. سپس بانگ سر مىدهد: همانا خدا غیرتمند است و هر غیرتمندى را دوست مىدارد ... آن گاه پرواز مىکند و مىرود و از آن به بعد خداوند روح ایمان را از آن مرد بر مىکَنَد و فرشتگان نام دیّوث بر او مىنهند.
11) منع اختلاط با مردان
حضرت علی علیه‌السلام خطاب به مردم عراق فرموده‌اند:
یَا أَهْلَ الْعِرَاقِ نُبِّئْتُ أَنَّ نِسَاءَکُمْ یُدَافِعْنَ الرِّجَالَ فِی الطَّرِیقِ أَ مَا تَسْتَحُونَ [18]
اى اهل عراق شنیدهام زن‌هاى شما در کوچهها و خیابانها و راهها با مردان برخورد مىکنند و بدنهاى آنها با هم تماس دارند شما از این‌گونه اعمال شرم ندارید.
و در حدیث دیگری فرمود:
أَ مَا تَسْتَحُونَ وَ لَا تَغَارُونَ نِسَاؤُکُمْ یَخْرُجْنَ إِلَى الْأَسْوَاقِ یُزَاحِمْنَ الْعُلُوج[19]
آیا حیا نمی‌کنید و غیرت ندارید، زنان شما به بازارها در می‌آیند و با مردان نامحرم برخورد می‌کنند.
12) آخر الزمان
اصبغ بن نباته گوید: از امیر مؤمنان علی علیه‌السّلام شنیدم که می‌فرمود:
یَظْهَرُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ وَ اقْتِرَابِ السَّاعَةِ وَ هُوَ شَرُّ الْأَزْمِنَةِ نِسْوَةٌ کَاشِفَاتٌ عَارِیَاتٌ مُتَبَرِّجَاتٌ مِنَ الدِّینِ دَاخِلَاتٌ فِی الْفِتَنِ مَائِلَاتٌ إِلَى الشَّهَوَاتِ مُسْرِعَاتٌ إِلَى اللَّذَّاتِ مُسْتَحِلَّاتٌ لِلْمُحَرَّمَاتِ فِی جَهَنَّمَ خَالِدَاتٌ.[20]
در آخر الزمان و نزدیک قیامت که بدترین زمان‌هاست، زنانی ظاهر می‌شوند که بزک کننده و برهنه و بی‌حجابند و از دین خارج می‌شوند و در فتنه‌ها داخلند و به شهوات مایل و به سوی لذّت‌ها شتابانند، محرمات را حلال می‌شمارند و آنها در جهنّم برای همیشه جاودان خواهند بود.
[1]. بررسی یک شبهه:
متن شبهه:
دیوث ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻋﺮبها ﻭﺍﺭﺩ ﻭﺍﮊﮔﺎﻥ ﻟﻐﺖ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ آﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺤﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ "ﻣﺮﺩ ﺑﯽﻏﯿﺮﺕ" است، ﯾﺎﺩ ﮐﻨﯿﻢ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩیوث ﻧﺎﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎﻥ ﺑﺎ ﻏﯿﺮﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ بوﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ جنگهاﯼ ﭘﯿﺎﭘﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩ.
پاسخ:
برای یافتن واقعیت این داستان کافی است نگاهی به لغتنامه دهخدا بیندازیم. توطئهای در کار نبوده است. لغت "دیوث" ریشهای عبری یا سریانی دارد. اما "پومپه دیوس" از سرکردگان پارتی در زمان ارد اول پادشاه اشکانی (و نه ساسانی) بوده است که اصلاً عمرش کفاف شرکت در جنگ با اعراب را نمیداده است و به احتمال زیاد حتی روح اعرابی که در آن زمان به ایران حمله کردند از وجود او بیخبر بوده است! چه برسد به اینکه چنین انتقامی بخواهند بگیرند.
[2]. جامع الأخبار (للشعیری) ص 158
ـ بحار الأنوار: ج 103 ص 249
[3]. تفسیر العیاشی، ج1 ص 179
ـ من لا یحضره الفقیه؛ ج3 ص 444
ـ روضة المتقین (ط - القدیمة) ج8 ص 382
ـ الوافی؛ ج 15 ص 214 ؛ ج22 ص 764
ـ وسائل الشیعة؛ ج2 ص 58 ؛ ج20 ص 327
ـ هدایة الأمة إلى أحکام الأئمة؛ علیهم السلام ج 7 ص 81
ـ میزان الحکمة؛ ج5 عربى ص 49 ح 1607.
[4]. النوادر (للراوندی) ص 17
ـ بحار الأنوار (ط - بیروت) ج8 ص 199 ؛ ج73 ص 351 ؛ ج76 ص 116
ـ دعائم الإسلام؛ ج2 ص 449
ـ روضة المتقین (ط - القدیمة) ج9 ص 439
ـ البرهان فی تفسیر القرآن؛ ج1 ص 583
ـ مستدرک الوسائل؛ ج14 ص 291.
[5]. نهج الفصاحة (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول صلى الله علیه و آله)، ص 359.
[6]. براى آگاهى بیشتر به کتاب آقاى حسن مصطفوى، التحقیق فى کلمات القرآن الکریم، ج 4، ذیل ماده زنا مراجعه شود.
[7]. بحار الأنوار (ط - بیروت) ج101 ص38؛ به نقل از نفس‌المصدر ص243
ـ شبیه به همین حدیث در وسائل الشیعه، ج 14، ص 138؛ آمده است.
[8]. الخصال؛ ج2 ص 436
ـ بحار الأنوار (ط - بیروت) ج5 ص 10 ؛ ج8 ص 132 ؛ ج69 ص 192 ؛ ج72 ص 343؛ ج76 ص 130 ؛ ج108 ص 60
[9]. کافی (ط - دارالحدیث) ج4 ص64
ـ من لا یحضره الفقیه؛ ج3 ص 444
ـ الخصال؛ ج1 ص 37
ـ روضة الواعظین (ط - القدیمة) ج2 ص 366
ـ روضة المتقین (ط - القدیمة) ج8 ص 382
ـ الوافی؛ ج22 ص 764
ـ وسائل الشیعة؛ ج20 ص 154
ـ هدایة الأمة؛ ج 7 ص 160
ـ بحار الأنوار (ط - بیروت) ج71 ص 69 ؛ ج76 ص 114
[10]. ثواب الأعمال؛ النص؛ ص 270
ـ مسائل علی بن جعفر و مستدرکاتها؛ ص 349
ـ وسائل الشیعة؛ ج12 ص 309
ـ بحار الأنوار (ط - بیروت) ج72 ص 266
[11]. الکافی (ط - الإسلامیة) ج5 ص 537
ـ من لا یحضره الفقیه؛ ج4 ص 21
ـ روضة المتقین (ط - القدیمة) ج8 ص 384
ـ الوافی؛ ج15 ص 214
ـ وسائل الشیعة؛ ج20 ص 236
ـ هدایة الأمة؛ ج 7 ص 99
ـ مرآة العقول؛ ج20 ص 378
ـ تفسیر نور الثقلین؛ ج1 ص 356 .
[12]. المحاسن؛ ج1 ص 115
ـ وسائل الشیعة؛ ج20 ص 328
ـ بحار الأنوار (ط - بیروت) ج76 ص 115
ـ میزان الحکمة؛ ج5- عربى ص 49 ح 1607.
[13]. علل الشرائع؛ ج2 ص 485
[14]. علل الشرائع؛ ج2 ص 488
[15]. فقه الرضا علیه السلام؛ ص 252
ـ بحار الأنوار (ط - بیروت) ج76 ص 116
ـ مستدرک الوسائل؛ ج14 ص 291
ـ جامع أحادیث الشیعة (للبروجردی) ج22 ص 710.
[16]. فقه الرضا علیه السلام؛ ص 252
ـ بحار الأنوار (ط - بیروت) ج76 ص 116
ـ مستدرک الوسائل؛ ج14 ص 291 ص 341.
[17]. الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج5 ص 536
ـ الوافی؛ ج22 ص 763
ـ وسائل الشیعة؛ ج20 ص 153
ـ مرآة العقول؛ ج20 ص 376.
[18]. الکافی (ط - الإسلامیة) ج5 ص 537
ـ مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار؛ النص؛ ص 237
ـ الوافی؛ ج22 ص 765
ـ وسائل الشیعة؛ ج20 ص 235
ـ هدایة الأمة؛ ج 7 ص 98
ـ مرآة العقول؛ ج20 ص 377
[19]. مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار؛ النص؛ ص 237.